Zaterdag, de 23ste, de fiets een grote wasbeurt gegeven – zat aardig wat stof op – zodat hij schoon het vliegtuig mee in kan. De ketting, cassete en crankstel goed schoon gemaakt en de ketting weer van een laagje nieuwe wax voorzien. De wax is een experiment maar bevalt me tot op heden veel beter dan kettingolie. Alles wordt veel minder vies, vettig en zwart.
Toen de fiets schoon was de buizenisolatie die om de frame buizen gaan tijdens de vlucht op maat gemaakt. En dat ziet er dan zo uit…..
… het mooie blauw verstopt onder grijs. Hieromheen komt op Schiphol nog bubbeltjes folie, een platte doos plaats ik voor de derailleur. En een stuk karton bovenop het zadel en stuur om ook die goed te beschermen. In de frame driehoek komt een stuk opgerold karton wat ervoor moet zorgen dat er niets recht op het frame kan rusten. Tenslotte komt om dit alles een mooie groene fietspyjama die ik met tyribs vastzet zodat niets eruit of eraf kan vallen. En dan maar 🤞. Zal morgen, op Schiphol, hier ook wat foto’s van maken.
In de namiddag begonnen met kleding in te pakken en bij de spullen gelegd die ik in de afgelopen week al op de keukentafel had gelegd. Ik was vorige week al langzaamaan begonnen met alles wat ik nodig had daarop te leggen – werd zowaar bijna een uitdragerij 😮. Dat scheelde een hoop met pakken. Vanochtend, de 24ste, hoefde ik alleen nog maar alles per tas bij elkaar te lAn ancient Ceggen en mijn donsjas en slaapzak in hun hoesjes te doen. Voordat alles de tassen in ging eerst maar een foto gemaakt van een volle tafel. Doet je wel afvragen waarom we allemaal zoveel in huis hebben – als alles wat op tafel ligt voldoende is om te kunnen eten, slapen en kleden. Het enige wat niet zichtbaar is zijn de tent en de grote rol bubbeltjes folie. Na de foto alles in de tassen gedaan en gekeken hoe het het beste in de Tatonka duffelbag past – na een beetje geexperimenteer zitten de voor- en achtertassen er goed in. Zelfs voor de tent is nog ruimte. Mooi! Nu hoef ik alleen maar mijn stuurtas, die gevuld is met alle electronica, en helm mee het vliegtuig in te nemen. Kan natuurlijk morgen alsnog van gedachten veranderen maar dat zien we dan wel weer.
Morgen betijds opstaan mag nog wat kleine dingen doen voor ik wegga o.a alle planten nog een keer water geven, groencontainer aan de straat zetten – Ria is zo lief om hem na de leging terug te zetten. En zo rond 8.30 de tassen aan de fiets hagen en kijken hoe ik het beste de tent, bubbeltjes folie en doos op de drager en/ of op de achtertassen kan vervoeren. Rond negenen hoop ik de voordeur achter me dicht te kunnen doen. Anke, de boven buurvrouw, komt me uitzwaaien en meteen een paar foto’s maken als ik richting Utrecht CS fiets. Dat is iets wat ik helaas, nog, niet kan – foto’s van een fietsende Inge maken 😉 – wie weet komt dat nog ooit…
Vandaag, de 25ste, joepie! Het is zover! Ik mag heerlijk, lekker lang gaan genieten van alles wat de Pacific Coast me brengen gaat maar vast ook het nodige afzien🙃. Maar goed ook dat hoort erbij! Hopelijk is dit de 1e van nog vele te volgen extra lange reizen. Helaas kan dat niet ieder jaar maar iedere 5 jaar of zo zou ik mega vinden.
Vanochtend gong om 6.00 uur de wekker. Na het opstaan de planten buiten voor de laatste keer water gegeven, mail en forums gecheckt en toen op mijn gemak gedoucht. Rond 8.30 ben ik de tassen naar beneden gaan brengen, alsmede de folie en doos. Alles ging vrij vlotjes – moest alleen goed de doos bij elkaar binden en toen paste het allemaal onder het bagagenetje. Alles zat rond negenen op fiets en Anke was inmiddels ook gearriveerd. Zij had beloofd wat foto’s van mijn vertrek te maken. De paar die ik inmiddels op de camera heb gezien doen de winnares van de Kersentuin foto wedstrijd zeker eer aan. Rond 9.15 was ik onderweg naar het station en omdat alles meezat had ik zelfs een trein (eerder 9.41 ipv 9.55) dan gepland. Als ik het goed heb onthouden waren we een klein half uur later op Schiphol. Daar de GWK gevonden en mijn Can $ opgehaald.
Onderaan een selectie, nu ja het zijn er nog steeds best wel veel, van mijn vertrek vanochtend. Niet ertussen want dat lukt me nog niet zo goed met de tablet. Ook kan ik er nu geen naat elkaar plaatsen -thuis maar een keertje aanpassen.
Toen in vertrekhal 2 een rustig hoekje opgezocht en begonnen met de fiets in te pakken. Dat duurde een beetje langer dan ik ingeschat had. Maar goed rond 12.30 was ik bij balie 16 om alles jn te checken. Ik denken alles gaat heerlijk voorspoedig – fijn! Toen ging de meneer achter de balie, nu ja zijn leidinggevende, roet in get eten gooien. Aangezien de baliemedwerker niet wist of de fiets ook in een hoes mee mocht ging hij bellen. Zijn leidinggevende zei dag ik dan een waver moest tekenen zodat KLM geen verantwoording droeg voor als er iets zou gebeuren. Dat ging ik natuurllijk niet doen. Ol de KLM website staat namelijk dat de fiets zowel in hoes als doos vervoerd mag worden en wordt niet gesproken over een “waver”. Na wat heen en weer gediscussieer ben ik met trolley naar de dozen balie gegaan – 2 verdiepingen lager – goed ballende hiervan natuurlijk 😛. Maar goed de doos in turbo speed in ekaar gezet en de bovenkant ruim van lakband voorzien – fiets was eigenlijk een tikkeltje te hoog voor de doos. Maar met creatief vouwen en veel plakband kon ik de bovenkant goed dicht maken. Toen met hulp van een beveiliger de doos op de trolley gezet en weer naar balie 16 gereden. Dit geintje herft me circa 40 min. gekost. Nu kon alles in orde worden gemaakt en kon ik de trolley met doos naar “odd size luggage” brengen – gelukkig kreeg ik hulp van een grond-stewardess want je ziet maar aan 1 kant van de doos, de rest gaat op hoop, geluk en zegen. Met zijn tweeen ging het een stuk makkelijker en ontspannener. Bij odd size constateerde men dat er nog een sticker – weet niet welke want de bestemming was er al op geplakt – op moest. De ground stewardess heeft dat toen voor me geregeld. Toen dat gebeurd was kon ik naar de gates. Eerst natuurlijk bagage check en zelfs een full body search. Schijnt naar de States voortaan normaal te zijn. Toen de paspoort controle en tenslotte lopen naar gate F04. Onderweg een flesje water gekocht want op een pakje drinken na had ik nog niets gehad.
Bij de gate nog wat gezeten, paar foto’s gemaakt en toen konden we net na drieen inchecken. Ik zit heerlijk aan het raam – wist ik naturlijk want had ik zo geboekt 🤣 – aan de voorkant van de rechter vleugel. Tenminste al je voor het vliegtuig staat. Terwijl ik dit type zijn we bezig met rijden naar de opstijgbaan – heet dat zo? We stijgen dus goed op tijd op en volgens de piloot zouden we ook op schema in Vancouver aan moeren komen. Door al het geten en gehaast het laatste stuk op Schiphol ben ik aardig moe geworden en vermoed dat de ogen dadelijk wel eens dicht zouden kunnen vallen.
Hopelijk kan ik jullie deze lange update vanavond vanuit de YH mailen zodat jullie hem morgen ontvangen. Foto’s ben ik nu te moe voor – hopenlijk heb ik daar straks weer energie voor.
Tenslotte, nog even een terugblik naar mijn laatste werkdag van dit schooljaar. Ik kreeg toen van een collega de super tip om ExpressVPN op mijn tablet en telefoon te installeren. Dit is een betaalde app $12,95 per maand (maandelijks op te zeggen) die alle internet gegevens codeert m.a.w je kunt zo erg veilig internetten en je hoeft je bij bijvoorbeeld het regelen van je bankzaken niet meer druk te maken over hacken. Natuurlijk blijft voorzichtig zijn belangrijk maar dit geeft mooi extra zekerheid. Tineke dank voor deze super tip! 👍
Van een andere collega kreeg ik een zeer toepasselijke kaart en notitieboekje. Op de kaart staat o.a de mooie tekst “Feet in the pedals, Head in the clouds”. Renate, super! Erg lief van je! 😎😊
Van nog een andere lieve collega kreeg ik onderstaande tekst via de mail – kon helaas niet de achtergrond erbij kopieren.
May The Road Rise Up To Meet You
(An ancient Celtic blessing suitable for giving to a loved one for their safe travel and return)
May the road rise up to meet you.
May the wind be always at your back.
May the sun shine warm upon your face;
the rains fall soft upon your fields
and until we meet again,
may God hold you in the palm of His hand.
Jolanda, dank je wel voor deze mooie zegen! 😊
En dan nu wat foto’s hoop ik, tot nu toe staan ze nog steeds in de rij in de bibliotheek. Ondertussen ontdekt dat ik alleen foto’s kan toevoegen als ik inernet heb – ze moeten in de mediatheek van WordPress worden geplaatst.
En nog een paar van Schiphol en het vliegtuig.
Rolling_wheels 
Heel veel plezier en geniet!
LikeLike