Vanochtend erg vroeg wakker, langs het park liep de weg en die was vanaf een uur of 4 alweer aardig in gebruik. Ook was ik wat koortsig en had diarree. Kortom geen fijn begin van de dag. Ondanks dat toch om 6 uur eruit en rustig aan de tent afgebroken, thee gezet ed.. om 8.15 was ik bepakt en bezakt klaar om te gaan, maar het duurde nog tot 8.30 voor ik weer echt op weg was – moest nog even afscheid nemen van de camphosts en gegevens uitwisselen. Na een kleine 800m de 1e stop gemaakt om wat eten voor onderweg te kopen, de 2e stop in Queets gemaakt (weet niet meer wat ik daar gekocht heb) en toen nog een 3e stop rond de 20 km bij een trading post. Hier niets gekocht (hadden ook geen bananen) maar wel thee gedronken en wat gegeten. Hier door een meneer attend gemaakt op Bike Heaven btegenover mijlpaal 132 – ik wist eigenlijk wel dat ik er langs zou komen maar was het weer soort van vergeten. Ik was blij dat hij me hieraan herinnerde ( hij bleek de echtgenoot te zijn van de mevrouw die hiervoor zorgde) – een predikants echtpaar. In hun tuin staan 2 picknickbanken, ladtic tuinstoelen en 3 koelkasten vol met water, biscuits, verpakkingen met mandarijnen of peeertjes in vocht etc. Iedere fietser mag hier gratis gebruik van maken en je mag zelfs tot 3 nachten in de tuin kamperen. Dit is echt een zegen want er is verder helemaal niets tussen kilometer 20 en Amanda Park. Zeker op zo een dag als vandaag waar het super warm is – we zijn van Noordpool naar de tropen gegaan qua temperatuur – ik heb er heerlijk bijna een uur gezeten en ben zelfs even ingedut. Vanaf Bikers Heaven is het nog iets van 10 a 12 kilometer tot aan Quinault. Echter je moet dan nog 2 flinke klimmen overwinnen, eentje heb je dan al gehad. In Amanda Park heb ik een stop gemaakt bij de Mercantile, was toe aan drinken + een banaan gekocht, en gekscherende gevraagd aan de eigennaresse of er toevallig iemand langs zou komen zodat ik 2 beklimmingen (zou me denk 1 1/2 a 2 uur kosten – met zwakke benen en een misselijke maag) niet zou hoeven doen. En wat denk je… stopt er net een pick-up. Dus gevraagd of zij (vader en zoon) die kant opgingen en/ of ik edn lift mocht… natuurlijk mocht ik mee. Joepie! Met de auto was het iets van 10 minuten naar het Ranger’s station waar Falls Creek waar ik graag wilde blijven vlakbij lag. Helaas was alles vol – de walk-in plaatsen alsmede de plaatsen waar je met auto’s kon komen. Dus de camphost opgezocht en gevraagd wat mogelijk was – gelukkig waren hij en zijn vrouw ook fietsers dus samen bedacht wat zou kunnen. Ze hadden 1 noodgeval plaats die ik mocht gebruiken, maar samen ook nog even wat plaatsen afgelopen om te kijken of er iemand 2 nachten wilde delen. Een van de kampeerders had dit blijkbaar gehoord en kwam later naar de host’s trailer om te zeggen dat ik best bij hun mocht staan vannacht. Morgen zouden zij vertrekken – helaas is de plek dan al door anderen gereserveerd maar de camp host gaat met hun bespreken of het goed is dat ik daar nog een nacht blijf staan. Aangezien check-in tijd na 14.00 uur is. Mocht dat een probleem zijn dan gaat hij iets anders voor me regelen.
Nadat ik de tent had opgezeten uitgebreid kennis heb gemaakt met Denise, Chad en hun dochtertje Eva met wie ik nu een site deel. Ook mijn badpak voor de 1e keer gebruikt (en de lastste want die gaat mee verstuurd worden) omdat er ook hier geen douches zijn. Die zijn ongeveer 1 mile verderop. Ik wilde tich een enigszinds schoon gevoel hebben dus het koude meer in gegaan. Het water was flink koud en het strand vol met kiezekstenen en ben dan ook met mijn slippers het water ingelopen – net ver genoeg zodat ik me kon wassen. Het meer is trouwens fantastisch mooi. Als ik hier nog ooit in de buurt zou komen zou ik hier zeker weer willen kamperen maar ervoor zorgen dat ik een plekje online reserveer. Dus eenieder die hier ook wil zijn – reserveren! Doch misschien is dat voor fietsers in de toekomst niet nodig want de camping host heeft een stuk land (noordkant van Quinault Lake als ik het goed heb) wat hij wil klaarmkaken om fietsers een kampeerplaats te geven. Moet nog met vergunningen aan de slag doch hij hoopt volgende jaar alles rond te hebben + er voorzieningen op te hebben zodat het gebruikt kan worden. Hij baalt er ook van dat er geen hiker/biker plaatsen zijn en wil dat zo proberen op te lossen.
Heb besloten toch nog 1 extra dag hier te blijven, ondanks dat ik dan 2 extra dagen heb opgebruikt – heb er dacht ik nog 1 over voordat ik aan de Marin Headlands hostel dagen moet komen. Dan kan ik morgen de was doen, pakje versturen, naar Quinault museum gaan, de grootste fir tree bezoeken, douchen en het rustig aan doen zodat mijn maag de tijd heeft om wat rustiger te worden. De host heeft me beloofd dat het vanaf hier minder heftig wordt dan wat ik heb gehad. Dat zou dus top zijn. Ik kan me ook niet herinneren van de vorige keer, maar misschien ben ik het vele klimmen vergeten, dat het steeds op en neer gaat. Moet ik misschien toch maar mijn rijbewijs halen voor de andere fiets zodat ik nog steeds het lekkere buiten gevoel heb en kan kamperen maar dat het wat minder inspannend is. En dan in Europa toch nog lekker met de fiets weg want dan is er altijd wel een trein in de buurt om je een stuk(je) mee te nemen. Maar het zou natuurlijk ook gewoon kunnen dat ik nu tegen de beroemde en beruchte 2 weken grens aanloop en dat het hierna weer een stuk makkelijker gaat.
Terwijl ik dit aan het typen ben zit ik in het cafe gedeelte van de Mercantile een brokdje wzrme kip, frietjes en salade te eten – onderwijl de powerbank op te laden, evenals de batterij van de camera en de tablet op 100% te houden. De posts van de afgelopen dagen heb ik inmiddels gepost wel zonder foto’s, ook al heb ik die niet veel gemaakt, maar hoop die morgen ergens toe te kunnen voegen. Ik ben van plan de mifi ook mee te sturen omdat ik tot op heden nergens wifi ontvangst heb gehad en om hem nog 5 weken mee te nemen en geen ontvangst te hebben is een beetje zonde vind ik. Nu heb ik ook alleen van free wifi gebruik kunnen maken dus dat zal richting Oregon en California vermoed ik ook zo zijn. De parken hebben nergens ontvangst en overdag kom ik er toch niet aan toe tenzij ik een pauze heb bij Starbucks, Subway ed.. en die gaan er vast meer komen vanaf Aberdeen schat ik zo in.
In Aberdeen, en anders Astoria want die heeft meer outdoor- en fietsenwinkels ga ik armstukken kopen en One Squirt kettingwax. Mijn kleine flesje gaat denk ik nog 2 keer mee – iedere ca 300 a 350 km heeft de ketting nieuwe wax nodig en met regen iedere dag. Hopelijk zie ik vanaf nu geen regen meer.
Genoeg geschreven voor nu tijd om mail ed.. te checken en om mijn planning bij te werken.
Rolling_wheels 