Woensdag 11 juli – Bogachiel – Kalaloch

Vannochtend gepakt en begonnen met fietsen om 7.45. De mannen waren toen al een kwartier aan het fietsen. Ik vond dat ik het goed had gedaan want het was het vroegste dat ik op de fiets zat. De eerste 7 kilometer waren klimmen, soms steil maar meestal wat minder steil. De afdaling was natuurlijk erg fijn met een aantal moie vergezichten. Maar niet mooi genoeg om voor te stoppen. Ik geloof dat ik onderweg maar 1 foto heb gemaakt – maar zeker weten doe ik het niet meer. Na de klim bleef de weg, richting de kust, op en neer gaan en bij tijd en weile was dat best mega vermoeiend. Ook om dat mijn linkerknie weer begint op te spelen – hij ligt nu uitgestrekt op het picknick bankje waaraan ik zit en zelfs dan is hij nog vervelend. Nu maar hopen dat de lange rust die hij vanmiddag en vannacht krijgt voldoende is om hem weer pijnloos te krijgen.

De eerste 30 kilometer gingen vrij vlotjes – heb een aantal kortere en langere rustpauzes genomen en kon zelfs wat eten tijdens die pauzes. Winst t.o.v gisteren! De laatste 15 kilometer vond ik het lastigste, misschien ook wel omdat er geen “shoulder” was en omdat het weer wat meer steiler was en constant op en neer ging. En dan opeens, als een duveltje uit een doosje, was daar het SP. Ik zag ineens een tent en een trailer en een RV. Terwijl ik dacht nog een kilometer of 4 a 5 te mogen. Fijne verrassing! De campground opgereden en gevraagd of ze een plaatsje voor me hadden want het bord gaf aan “full”. Maar ik kon terecht op de hiker-biker plek – was soort van vergeten dat ze die hadden.

Nadat ik de tent opgezet had, een broodje ham gemaakt – moest vandaag op – en al etende terug naar de camphosts gelopen om even te vragen wat ik niet niet moest missen. Eventjes werd een paar uur aangezien we een klik hadden en over van alles en nog wat hebben zitten praten – varierende van Trump, sociaal zekerheidsysteem tot geschiedenis. Het zijn 2 kunstenaars die hier van half mei tot november host zijn. Hij (John Ardo) heeft 2 studio’s en maar omdat het op het strand te winder gallerien – 1 in Vancouver en de andere in Seatle. Hij heeft een erg gevarieerde stijl – soms abstract maar bjj andere werken kun je Rembrant en Van Gogh’s invloeden goed terug zien. Ze wonen nu in een mega RV – groote bus voorzien van alles wat je nodig hebt. Ze hebben me de “tree of life” laten zien. Een boom die gegroeid is op een andere boom, die inmiddels vergaan is, en nu zijn of haar wortels in de open lucht heeft aangezien zand en andere boom vergaan en/ of weg-gecorrodeerd.

Daarna ben ik weer richting tent gegaan en heb de camera gepakt om wat strand foto’s te maken – ik had gehoopt wat op het strand te kunnen blijven zitten , op de door de wind verweerde boomstammen maar dat was toch te koud en te winderig. Dus terug naar de tent – denk dat het hier een graad 5 warmer is. Het is vandaag voor het eerst weer een blauwe lucht. Mag van mij zo blijven.

Morgen naar Lake Quinault – ook iets van 50 kilometer – waar ik hopelijk ook weer wifi heb. In de parken is totaal geen wifi ontvangst en onderweg helaas ook niet. Vanuit Quinalt ga ik e.e.a naar jou mailen, mam – kan ik wat gewicht kwijt raken. Waterfilter heb ik nu niet meer nodig, zitmatje nog niet gebruikt door de picknick banken overal, shirt met lange mouwen (wil een paar armwarmers aanschaffen zodra ik een fietsenwinkel tegen kom) en nog een paar dingen. Hopelijk levert me dat iets van 1kg gewichtbesparing op. Morgen dus als het goed is wederom een kort dagje waarbij ik de was (wasserette) kan doen, naar het postkantoor gaan en als het mee zit ook naar het Quinault museum kan. En misschien ook wel iets eten of drinken in de lodge – schijnt in mooie koloniale stijl gebouwd te zijn.

Begin van de avond kennis gemaakt met mijn overburen – rijden een moie 4×4 met een bullet erachter. En raad eens… beide gepensioneerd docent. Zij gaf les op de bassisschool en hij gaf psychologie. Heb van hun een goede tip m.b.t muggen gekregen – Ben’s schijnt ze goed op afstand te houden. Heb een beetje van ze gekregen – kan ik opzoek naar Ben’s want de roll on van het Kruidvat met 45% deet doet hier weinig tot niets. Mijn hele rug zit inmiddels onder de bulten en op mijn armen en benen heb ik de nodige open gekrapte beten. Zo niet lekker als ze me thuis vinden zo lekker schijn ik hier te zijn 😭.

De was die ik gisteren in Bogachiel had gedaan maar niet droog was vanochtend is hier heerlijk droog geworden – zelfs mijn fietsbroek van vandaag en sokken zijn inmiddels zo goed als droog. Joepie!

Ook was het vandaag weer baby-wipe dag – want een douche hadden ze hier ook nog niet uitgevonden. Morgen wel weer fjjn een douche. Hoe het de dagen erna staat weet ik niet maar vanaf Oregon zou ik in ieder park moeten kunnen douchen. Hopelijk is er dan ook weer warm water bij de wastafels en een plek waar je de afwas kunt doen. Heb ook nu weer warm water voor de afwas mogen koken.

Net mijn laatste kopje thee ingeschonken – thermoskan is leeg – vind dat ik iedere avond nog 1/2 liter vocht binnen moet krijgen om het te weinige van overdag goed te maken. Als de thee op is rol ik na, na de toilet te zijn geweest in bed om nog wat te lezen. Ik zit nu nig in de zon maar verwacht dat die nu snel weg zal zijn en dan wordt het best wel weer erg fris.

Tree of life